شعرسبز

پیشِ تو، عرضِ هنر، زیره به کرمان بردن است
یا همان ران ملخ نزد سلیمان بردن است
 
بیت‌بیت شعر من، هر یک، خجالت‌خانه‌ای‌ست
سوی این خانه، مرا، کی روی مهمان بردن است؟!
 
سرخوشم از دستبرد دوش و، امشب آرزوم
-باز هم، دستی در آن زلف پریشان بردن است
 
الامان از گیرودار عشق!؛ امّید محال
-از دل این معرکه سالم به در جان بردن است
 
معجزه بسیار برمی‌آید از شور جنون
کمترینش، جان شیرین را به میدان بردن است
 
زندگی را یافتن در مرگ، کم‌ گنجی که نیست 
شرطش امّا بی‌گمان رنج فراوان بردن است
    
ناله از دستِ دلِ سرکش نمودن نزد عشق
کشتی از طغیان دریا سمت طوفان بردن است